Όταν η επικοινωνία και η εικόνα προηγούνται του ανθρώπου!

Η παρουσία της Δημοτικής Αρχής Ψυχάλη στις εορταστικές εκδηλώσεις των βρεφονηπιακών σταθμών του Δήμου Λυκόβρυσης-Πεύκης άφησε πίσω της αφενός μια εικόνα πλήρους απαξίωσης στην προσπάθεια των παιδιών αλλά και έλλειψη αναγνώρισης της τεράστιας συνεισφοράς σύσσωμου του παιδαγωγικού προσωπικού στο έργο που επιτελείται καθημερινά στους παιδικούς σταθμούς του Δήμου μας, ενώ αφετέρου για άλλη μια φορά κατέστη δυστυχώς σαφής η εγωκεντρική συμπεριφορά των διοικούντων. Ούτε ένα «ευχαριστώ» -έστω και τυπικό για τα μάτια του κόσμου- δεν είχε να επιφυλάξει ο Δήμαρχος Ψυχάλης, για να επιδείξει την ελάχιστη -έστω- αναγνώριση που οφείλει στο πρόσωπο των πραγματικών πρωταγωνιστών: τα παιδιά και τους παιδαγωγούς των παιδικών σταθμών, που μαζί έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και τις δύο μέρες για να παρουσιάσουν δύο συγκινητικές και άρτια οργανωμένες γιορτές.

Αντιθέτως, ο Δήμαρχος έμοιαζε σαν να έδωσε το «παρών» μόνο και μόνο για να αυτοδιαφημιστεί και να αυτοπροβληθεί για τα πεπραγμένα το, όπως συνηθίζει άλλωστε. Μάλιστα, παρατηρήθηκε το εξής φαινόμενο: Από τη μια ο Αντιδήμαρχος Βογιατζόγλου να ζητάει από τους γονείς να σηκωθούν από τις πρώτες θέσεις για να καθίσει ο Δήμαρχος και η... κουστωδία του, από την άλλη να κάθεται ο ίδιος ο Αντιδήμαρχος στις θέσεις αυτές δίπλα- δίπλα με έναν πατέρα – φίλο του. Η εικόνα μιλά από μόνη της: προσωπικά "βολέματα" από την μία και από την άλλη αδιαφορία σε όσους στηρίζουν καθημερινά τα παιδιά του Δήμου.

Και το πιο θλιβερό όλων; Καμία αναφορά, καμία λέξη ευγνωμοσύνης προς τους παιδαγωγούς. Εκείνους που, με αφοσίωση και υπευθυνότητα, επιτελούν καθημερινά το λειτούργημα τους. Αντί για αναγνώριση, αντιμετωπίστηκαν αντιθέτως σαν να μην υπήρχαν από τον Δήμο Λυκόβρυσης-Πεύκης, με τη δημοτική αρχή μάλιστα να αποχωρεί βιαστικά, πριν ακόμη ολοκληρωθούν οι γιορτές των παιδιών και τις δύο ημέρες.

Η στάση αυτή μόνο ως προσβλητική μπορεί να χαρακτηριστεί. Και όσο η Δημοτική Αρχή επιλέγει να λειτουργεί με γνώμονα την εικόνα της και όχι τον άνθρωπο, τόσο περισσότερο θα απομακρύνεται από τις ανάγκες και τις αξίες μιας πραγματικά ανθρώπινης και υπεύθυνης διοίκησης.