Ο Γιάννης Ιωαννίδης στη "ΘΕΣΗ": Οι γιατροί-δήμαρχοι που τίμησαν τη Λυκόβρυση και την Πεύκη – και γιατί οι δηλώσεις θέλουν προσοχή

Ο δημοτικός σύμβουλος της παράταξης «Λυκόβρυση–Πεύκη ΜΑΖΙ», κ.Γιάννης Ιωαννίδης με άρθρο του στη "ΘΕΣΗ", καταθέτει τη γνώμη μου για τα όσα προηγήθηκαν στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο, υπενθυμίζοντας πως στην πορεία της πόλης μας δύο γιατροί–δήμαρχοι άφησαν ανεξίτηλο αποτύπωμα έργου και προσφοράς. Με αφετηρία αυτό το ιστορικό παράδειγμα, τονίζει πόσο σημαντικό είναι οι δημόσιες δηλώσεις να γίνονται με σεβασμό, γιατί οι λέξεις έχουν βάρος – ιδιαίτερα όταν προέρχονται από θεσμικά πρόσωπα.

Αναλυτικά το άρθρο του Γιάννη Ιωαννίδη στη "ΘΕΣΗ":

Οι γιατροί-δήμαρχοι που τίμησαν τη Λυκόβρυση και την Πεύκη – και γιατί οι δηλώσεις θέλουν προσοχή

Στο πρόσφατο Δημοτικό Συμβούλιο Λυκόβρυσης–Πεύκης, μια φράση που ειπώθηκε από αντιδήμαρχο άφησε έντονο αποτύπωμα. Συγκεκριμένα, ακούστηκε το σχόλιο ότι «ευτυχώς που ο σημερινός δήμαρχος δεν είναι γιατρός», με σαφή στόχο τον επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης Γρηγόρη Λέων.

Μια τέτοια τοποθέτηση, όμως, ξεπερνά την τρέχουσα πολιτική αντιπαράθεση και ανοίγει ένα μεγαλύτερο ζήτημα. Διότι η ιστορία της πόλης μας έχει να θυμάται δύο σημαντικούς αυτοδιοικητικούς, οι οποίοι υπήρξαν και οι ίδιοι γιατροί, και μάλιστα κατέκτησαν την καθολική αποδοχή της τοπικής κοινωνίας.

Η Πεύκη και ο Αντώνης Κυδωνάκης

Για τρεις συνεχόμενες τετραετίες, η Πεύκη είχε δήμαρχο τον γιατρό Αντώνη Κυδωνάκη, τον πρώτο δήμαρχο της πόλης. Ο Κυδωνάκης δεν υπήρξε μόνο οραματιστής· υπήρξε και ο άνθρωπος που δημιούργησε όλες τις βασικές υποδομές, πάνω στις οποίες μπόρεσαν να χτίσουν οι μεταγενέστεροι. Με τη δράση του συνέδεσε την ιατρική ιδιότητα με την προσφορά στον δημόσιο βίο, κερδίζοντας την αγάπη και τον σεβασμό των συμπολιτών του. Στο πρόσωπό του η Πεύκη έβλεπε έναν άνθρωπο που συνδύαζε την επιστημονική κατάρτιση με την κοινωνική ευαισθησία.

Η Λυκόβρυση και ο Δημήτρης Φωκιανός

Αντίστοιχα, στη Λυκόβρυση, ο γιατρός Δημήτρης Φωκιανός εξελέγη δύο τετραετίες δήμαρχος με ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά. Υπήρξε ο πρώτος δήμαρχος του ενιαίου Δήμου Λυκόβρυσης–Πεύκης, καταγράφοντας μια πορεία που αναγνωρίστηκε ευρέως. Η παρουσία του σφράγισε μια εποχή ενότητας και ανάπτυξης, αφήνοντας πίσω του παρακαταθήκη έργου και ήθους.

Τι σημαίνουν όλα αυτά για το σήμερα

Όταν λοιπόν στο δημόσιο λόγο ακούγονται εκφράσεις που απαξιώνουν το γεγονός ότι κάποιος είναι γιατρός, δεν προσβάλλεται μόνο ο Γρηγόρης Λέων ως πολιτικός αντίπαλος. Έμμεσα αγνοείται ή και υποτιμάται η μνήμη και το έργο δύο ανθρώπων που τίμησαν με την παρουσία τους τον Δήμο.

Η τοπική αυτοδιοίκηση έχει ανάγκη από αντιπαράθεση επιχειρημάτων, από διάλογο, από κριτική. Δεν έχει ανάγκη από φράσεις που απαξιώνουν επαγγέλματα ή ταυτίζουν μια επιστημονική ιδιότητα με αρνητικά χαρακτηριστικά. Πολύ περισσότερο όταν στο παρελθόν οι ίδιοι οι πολίτες εμπιστεύτηκαν και στήριξαν με συντριπτικά ποσοστά δημάρχους που ήταν γιατροί.

Η αξία της πολιτικής μνήμης

Η Λυκόβρυση και η Πεύκη δεν μπορούν να ξεχάσουν ποιοι έθεσαν τα θεμέλια. Ούτε μπορούν να παραγνωρίσουν ότι η ιατρική ιδιότητα στάθηκε για κάποιους αιρετούς ταυτόσημη με την προσφορά, τη φροντίδα και την υπευθυνότητα. Αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε από το επεισόδιο αυτό, είναι ότι οι λέξεις έχουν βάρος. Και το βάρος αυτό είναι ακόμη μεγαλύτερο όταν εκφέρονται από θεσμικά χείλη.

Το βάρος των λέξεων στη δημόσια ζωή

Η φράση «ευτυχώς που ο δήμαρχος δεν είναι γιατρός» ίσως ειπώθηκε για να πλήξει έναν πολιτικό αντίπαλο. Στην πράξη όμως λειτούργησε σαν υποτίμηση μιας ολόκληρης ιστορικής διαδρομής που φέρει την υπογραφή δύο γιατρών–δημάρχων με αναγνωρισμένο έργο και καθολική αποδοχή.

Στην πολιτική –και ειδικά στην τοπική αυτοδιοίκηση– οι αντιπαραθέσεις είναι θεμιτές. Όμως χρειάζεται προσοχή: τι λέμε, πότε το λέμε και κυρίως γιατί το λέμε. Γιατί, πέρα από την τρέχουσα πολιτική συγκυρία, υπάρχει πάντα η μνήμη μιας πόλης που δεν σβήνει.

Υ.Γ. Ο ΔΗΜΟΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΙΑΤΡΟΥΣ

Πρώτα ως δημότης και μετά ως ιατρός και δημοτικός σύμβουλος, αναμένω άμεσα τη διευθέτηση του ζητήματος του ιατρού εργασίας του δήμου μας και των δύο ιατρών για τα ΚΑΠΗ μας, που ως γνωστόν εκκρεμούν από τον Ιούλιο.